  |
 |
rzy opisie "pokoju drugiego za salą" wymienia się: |
| duży pająk, kominek,łóżko żelazne,
kanapę,biurko, jedenaście stołków i dwa rozkładane stoliki. ściany dekorowały portrety.
Nastepnym pokojem wymienionym w spisie był pokój o trzech oknach nazywany "portretowym". Była to z pewnością
sala jadalna, gdyż w stojącej tu dużej szafie-kredensie znajdowała sie porcelana użytkowa, szkło i srebra.
W pokoju ponadto stały
trzy stoły sosnowe, 24 krzesła i zegar stojący. Na ścianach wisiało 37 portretów.
Dotychczasowe udokumentowane badania dowodzą jednak, że generalny plan przebudowy opracowany
został w latach 1808 - 1814. Autorem przebudowy był Włoch Henryk Ittar (pochodził z Malty), którego projekty
znajdowały się w Klemensowie
do II wojny światowej. Przebudowa według Ittara w latach 1808-1814 nie została w całości zrealizowana.
Zaczęto tylko prace przy pawilonie lączącym pałac z oranżerią. W tym czasie dnia 01.03.1812 r. zawarto umowę ze stolarzem i brązownikiem Jakubem Baur'em, zajętym również przy pracach w pałacu warszawskim. W czasach Stanisława Kostki Zamoyskiego (1775 - 1856) w 1827 roku podjęto jeszcze jedną próbę przebudowy pałacu według projektu Henryka Marconiego, tym razem w duchu neorenesansu. Prace te kontynuowano do 1841 roku z przerwą spowodowaną powstaniem listopadowym.Ale projekty Marconiego wykorzystano tylko fragmentarycznie i ogólny wygląd pałacu nie uległ zmianom zasadniczym.Pałac zachował swój styl pożnego baroku. Wydłużono kwadratowe pawilony w celu uzyskania wiekszej liczby pomieszczen przez co pałac stracił swoje proporcje i zwartość bryły. Z tego czasu datuje się także oranżeria .Wygląd pałacu ze spisu w 1836 r. [1], [2] i [3]. Dziewięcio osiowy pałac o grubości ścian zewnętrznych i nośnych 1,2 m, zaakcentowany był w elewacji frontowej trójosiowym pseudoryzalitem środkowym, zwieńczonym gładkim, trójkątnym frontonem. W jego polu umieszczono herb Rodziny Zamoyskich. Przed ujętymi w ramy boni głównymi drzwiami wejściowymi ustawiono portyk o dwóch kolumienkach. Elewacja tylna środkowego korpusu wyglądała podobnie, z tą róznicą , że zamiast portyku występował tam na osi obszerny kamienny taras ze schodami do parku, na piętrze długi balkon wsparty na trzech masywnych kronsztykach. Cały pałac pokryty był gontem. Stałą siedzibą ordynatów Zamoyskich stał się Klemensów dopiero po 1831 r. Za oddanie twierdzy Zamość na rzecz Rządu Powstańczego, został Stanisław Zamoyski pozbawiony prawa do własności miasta jak i tamtejszej rezydencji. W tym czasie pałac klemensowski został urządzony ostatecznie. Najcenniejsze meble, obrazy, książki i varia znalazły się w Pałacu Błękitnym w Warszawie . Od tego czasu pałac nie był poddawany znaczącym przeróbkom. Wewnętrzny wystrój pałacu odznaczał się prostotą poza pomieszczeniami reprezentacyjnymi, które miały nieco bogatszy wystrój.Do pomieszczen, które były bogaciej wyposażone należał Hall. Hall znajdował się w środkowej części pałacu od strony podjazdu (strona południowa) Podłoga Hall'u wyłozona była kwadratowymi płytkami marmurowymi na kształt szachownicy(jasna i ciemna płytka). |
 |